Hipoterapia

      Zasadniczym celem hipoterapii jest rozwijanie i doskonalenie równowagi dynamicznej. Jak stwierdził Stanisław Grochmal każdy bowiem ruch konia i osoby na nim siedzącej daje impuls do układu równowagi i odpowiedniego ułożenia tułowia oraz kończyn.

Hipoterapia jest, więc metodą leczenia za pomocą jazdy konnej, która polega na bezpośrednim kontakcie pacjenta ze zwierzęciem.

Jazda na koniu dla osoby niepełnosprawnej nie mogącej się poruszać o własnych siłach, jest nieomal mistycznym przeżyciem. Nogi konia w tym przypadku zastępują bowiem nogi chorego. Może się no przemieszczać jak osoba w pełni sprawna a poza tym towarzyszy mu duży, silny przyjaciel, co też ma niebagatelne znaczenie dla psychiki pacjenta.

Hipoterapia wykorzystuje konia w pierwszej kolejności jako stymulator ruchowy w terapii neuromotorycznej. Poprzez ruchy konia w stępie na pacjenta przenoszony jest wzorzec ruchowy odpowiadający ruchom człowieka w chodzie, co ma duże znaczenie w wyrównywaniu asymetrii spowodowanych niedowładem. Daje to możliwość nauki chodzenia „bez chodzenia”             i wpływa na kodowanie w mózgu prawidłowego wzorca chodu. Drgania grzbietu końskiego przenoszone są na miednicę, tułów i kręgosłup pacjenta, poprzez co w mięśniach dochodzi do ich napinania i rozluźniania, a to sprzyja normalizacji napięcia mięśniowego. Istotną rolę odgrywa tu fakt, że koń ma wyższą temperaturę niż człowiek. Waha się ona
w granicach od 37,5°C do 38,5°C. Ponadto nieustannie ćwiczy się równowagę, koordynację i wiele innych czynności motorycznych.

Korzyści można podzielić na 3 podstawowe grupy:

• osiągnięcie zupełnego rozluźnienie i odprężenia zarówno fizycznego, jak i psychicznego dziecka
• usunięcie odruchów i niewłaściwych reakcji
• wypracowanie odruchów i reakcji właściwych